Opperdepop

Er stond een lange rij voor het benzinestation gisteren. Er was zelfs politie bij. Mah, dacht ik, is dat niet een béétje overdreven? Na alle nieuwsberichten over de staking van de vrachtwagenchauffeurs en de melding dat 80% van de benzinestations zonder benzine zitten, begin ik toch wat bezorgd te worden. Ik besluit om dan ook maar een uur in de rij te gaan staan en neem uit voorzorg alvast een boek mee. Ik blijk geluk te hebben, er staan maar twee auto’s. Vreemd genoeg gebeurt er weinig. Ik stap maar even uit om polshoogte te nemen. De eigenaar van het piepkleine benzinestationnetje geniet zichtbaar van alle aandacht. Normaal stopt er bijna nooit iemand en nu is hij het centrum van de aandacht. Ook het bordje met –Ogni mercoledi 15 cent. Sconto- is ineens afgeplakt! Hij is wel goed, maar niet gek! Om hem heen staan zeker zes 65-plussers opgewonden te praten. Ieder heeft zo zijn mening over de staking en eigenlijk lijkt het voor hen een welkome afwisseling. Eindelijk wat spannends in het dorp! Ik hoor hen vertellen dat de broer van de eigenaar van het benzinestation op een tankwagen rijdt en gisteren zijn everzwijnengeweer is komen halen om zich te verdedigen tegen eventuele agressieve stakers. In ieder geval hebben deze mannetjes blijkbaar nog genoeg benzine en kunnen hun genot niet goed verhullen als ze de rij langer zien worden. Ik vind het nogal vreemd dat de eerste auto niet aan het tanken is, en op mijn vraag of er wel benzine is wordt negatief geantwoord. Als iemand anders vraagt of er nog wel nog benzine aankomt, zegt de eigenaar wel ja. Verder niets. We moeten het uit hem trekken: „hoe laat wordt de tankwagen verwacht?“ Met een geweldig gevoel voor drama gooit hij beide armen in de lucht: „arriva, arriva“, en verdwijnt dan in huis. Ik vraag het dus uiteindelijk maar aan één van de bejaarde mannetjes, die blijkbaar heel goed op de hoogte zijn, en bijna door elkaar gaan praten om aan deze buitenlandse antwoord te geven: „rond een uur of 12“. Nou dat duurt mij te lang, en onderweg naar huis besluit ik, met een glimlach om mijn mond, om maar niet terug te keren rond 12 uur, want dan is hij vast gesloten voor de lunch. Heerlijk voor de man toch: king for a day!