zaterdag, april 26, 2008

Padre Pio

Er zijn dingen in dit land die ik nooit zal kunnen begrijpen. De katholieke heiligenverering is er daar één van.
Enkele dagen geleden is het lichaam van de in 2002 heilig verklaarde Kapucijner pater Pio opgegraven en het wordt nu tentoongesteld in een glazen vitrine in de kerk Santa Maria delle Grazie in het Zuid-Italiaanse San Giovanni Rotondo.
Padre Pio (1887-1968), zoals hij in Italië genoemd wordt, zal hier tot september te bezichten zijn door 7200 pelgrims per dag. Er zijn al 700.000 gelovigen die zich hebben ingeschreven op de wachtlijst.
Het is nog maar de vraag hoe fris Pio er 40 jaar na zijn dood nog bijligt. Het is wel bekend dat specialisten van Madame Tousseau een masker van siliconen hebben gemaakt om zijn geschonden gelaat mee te bedekken.

De meest aanbeden heilige van Italië is vooral beroemd om zijn stigmata, de wonden van de gekruisigde Jezus. In beide handen en voeten had hij een bloedend gat en in zijn zij een snee. Voor gelovigen was dit reden tot aanbidding, niet gelovigen stonden er sceptisch tegenover. Hij zou de wonden zelf veroorzaakt hebben, misschien zelfs wel met een bijtend zuur. Er waren geen bewijzen. De heilige wordt aanbeden door gelovigen uit alle lagen van de bevolking en dan (uiteraard) vooral door zieken en hulpbehoeftigen.

Enkele jaren geleden lag ik in het ziekenhuis in Florence. Een vreselijk oud gebouw. De grote ziekenzaal was onderverdeeld in kleine kamertjes met muren die niet tot het hoge plafond reikten en plastic schuifdeuren, als een patient 3 kamers verderop lag te snurken, kon ik niet slapen.Aan de overkant van de gang, schuin tegenover mijn kamer, lag een oude dame die aan haar galblaas was geopereerd. Op haar nachtkastje stond een kalender van Padre Pio. De patiente sliep de hele dag, maar zodra ’s avonds het licht uitging, begon ze de heilige aan te roepen met haar schelle oude vrouwenstem.“Padre Pioooooooo! Aiutami! Padre Piooooooooooooo!”Na enkele minuten begonnen de andere patienten zich te roeren. “Ma stai zitta”, “Silenzio!” en het overbekende “BASTA!”Padre Pio is haar nooit te hulp gekomen. De verpleegster, die ze steevast voor heks uitschold, belde de dienstdoende arts en die kwam haar dan een spuitje geven en dan viel het dementeerende oudje stil en kon de afdeling slapen.

Maar misschien vond ze toch troost in haar geloof in God en de heiligen, zeker weten dat er een reden is voor ons lijden e dat je er nooit alleen voor staat lijkt me een geruststellende gedachte. Desalniettemin versterkt het opgraven en tentoonstellen van een lijk mijn negatieve mening over de katholieke kerk en het Vaticaan. En ik wil er toch ook nog wel even bij vermelden dat veel Italianen (gelovig en niet-gelovig) het er helemaal niet mee eens zijn dat Padre Pio of welke heilige dan ook in een glazen kist als Sneeuwwitje tentoongesteld wordt.

1 opmerking:

Paula di Paola zei

Hoewel ik uit principe respekt voor geloof heb, denk ik er al dagen over na, hoe vreemd ik het vind, iemand na zoveel jaren uit zijn graf te halen, en dan er een toeristisch-event uit te maken..
voor mij lijkt het op een bron van geld-inkomsten...over het lijk van deze Heilige...dat past voor mij niet helemaal..